MRL Cover

استاندارد آسانسور روملس یا بدون موتورخانه

استاندارد آسانسور روملس یا بدون موتورخانه

ارتفاع اورهد یا بالاسری یکی از مواردی که بسیاری از شرکت‌های آسانسوری همواره در محاسبه آن دچار مشکل هستند، و اهمیت آن هم زمانی مشخص می‌شود که در قسمت اورهد محدودیت فضا نیز وجود داشته باشد.

محاسبه اورهد

پخش ویدیو

استاندارد آسانسورهای MRL

به فاصله کف بالاترین توقف تا زیر سقف چاه رو اورهد یا بالاسری می‌گویند، برای اینکه بخواهیم این اندازه رو محاسبه کنیم، نیاز به یک پیش‌شرط مهم داریم:

ابتدا یک فاصله هوایی بین قاب وزنه و بافر وجود دارد و بعد از آن بحث فشردگی بافر که اگر بافرمان پلی‌اورتان باشد به‌اندازة 90% ارتفاع بافر فشرده می‌شود و اگر بافرمان هیدرولیک باشد به‌اندازه استورک نوشته شده بر روی پلاک فشرده می‌شود.

سایه انداز آسانسور چیست؟

یعنی ما اگر از بالا یک نوری روی هر قطعه ای داخل چاه بتابونیم سایه اش نباید روی کابین  بیفته. در این ویدیو آموزشی سمت راست سر بکسل ها با کابین برخورد داره پس سایه اندازش روی کابین ما افتاده. سایه انداز بیشتر از 15 cm نمیتونه باشه چون جایی که سایه داره ما میتونیم به وسیله نرده روی کابین اونجا رو از کابینمون جدا کنیم و نرده بیشتر از 15cm روی کابین نمیتونه ورود بکنه. زمانی که کابین ما روی لول طبقه آخر قرار گرفته باید اضافه ریلش رو حساب بکنیم.

ریل کابین ما با شاسی موتورمون سایه انداز داره پس شاسی موتور ما باید بالاتر از ریلمون قرار بگیره. تو این قسمت محاسبه میکنیم از کف کابین تا روی کفشک یک اندازه ای هستش که این اندازه به علاوه فشردگیمون به علاوه فاصله هواییمون میشه سپس به علاوه 0/1 +0/035 v2 میشه که برابر مقدار ریل مورد نیازمون توی پروژه است.

پس شاسی موتور رو حتما باید با یه فاصله ای با ریل بالاتر از این اندازه قرار بدیم. بعد از اینکه موتور رو شاسی کردیم کابین رو میاریم بالا تا قاب وزنمون روی بافر فشرده شده قرار بگیره. سپس باید چهار شرط بالای چاه رو بررسی کنیم.

  1. اضافه ریل که بعد از کفشک کابین تا انتهای ریل ما باید به اندازه 0/1 +0/035 v2 فاصله داشته باشیم.

2. محل ایستادن. هرجایی روی کابین که 12 سانتی متر مربع هستش که کوچکترین ضلعش 25 سانتی متره تا سقف بالا سرش به اندازه 1m + 0/035v2 باید فاصله داشته باشه.

3. تجهیزات. بلندترین تجهیزاتمون معمولاً نرده هست. که تا سقف چاه باید به اندازه 0/3 + 0/035v2 فاصله داشته باشه. نکته تو این قسمت اینه که با توجه به اینکه سربکسل ما با کابینمون سایه انداز داره سقف بالا سر کابین ما الان صفحه سر بکسل حساب میشه پس 0/3 + 0/035v2 رو باید اینجا اندازه بگیریم.

4. شرط مکعب. ما باید روی کابین به اندازه یک مکعب 50 در 60 در 80 سانتی متر روی یکی از وجوهش روی کابین فضا برای جان پناه داشته باشیم.

بعد از اینکه چهار شرط بالا رو با هم بررسی کردیم. باید ببینیم که محل سرویس و نگهداریمون روی کابین کجا هستش. این فضا باید یک فضای 50 در 60 روی کابین باشه. بهتره که این فضا سمت ترمز موتور باشه. بعد از اینکه این رو ما مشخص کردیم حالا باید شرایط MRL رو با همدیگه بررسی کنیم.

اولین نکته ای که هستش اینه که ببینیم پارک پلیتمون رو باید کجا فعال کنیم. پارک پلیت جایی فعال میشه که از محل سرویس و نگهداریمون تا زیر سقف 2 متر فاصله وجود داشته باشه که این حداقل فاصله است.

نکته بعدی که وجود داره اینه که وقتی توی این محل ایستادیم باید دسترسی کامل به ترمز موتور داشته باشیم. و همچنین هیچ چیزی توی مسیر ما ارتفاع کمتر از 1820 سانتی متر  برای رسیدن به این محل رو نداشته باشه.

تو این قسمت میخوایم نحوه خروج رو با همدیگه بررسی کنیم. ما دو مدل خروج داریم.

  1. خروج از درب طبقه آخر : ما برای اینکار پارک پلیتمون رو جایی فعال میکنیم که بین کابین و درب طبقه آخر حداقل 60cm فاصله وجود داشته باشه. یکی از بزرگترین حسنای این روش اینه که ما اورهد کمتری نیاز داریم. با توجه به اینکنه الان ریل کابین با شاسی زیر موتورمون و همچنین کابینمون با سربکسل سایه انداز داره از این روش نمیتونیم استفاده کنیم.

2. خروج از طریق دریچه : اگر شرایط ساختمونی بهمون اجازه بده که یک دریچه بالای خرپشتی داشته باشیم، یکی از بهترین روش های خروج دریچه است. این دریچه باید حداقل ابعاد 60 در 60 سانتی متر باشه. دارای یک درب بدون روزنه باشه و همچنین قفلی داشته باشه که از داخل به راحتی باز شه و از بیرون به وسیله کلید. 

همچنین باید مجهز به یک سوییچ ایمنی باشه. و زمانی که ما پارک پلیت رو فعال میکنیم از محل ایستادنمون تا دریچه ارتفاعی بیشتر از 50cm نباید داشته باشیم که اگر داشتیم باید یک نردبان تعبیه بکنیم. و از کابین تا دریچه بیشتر از 30cm فاصله وجود نداشته باشه.

حالا که ما دریچه رو توضیح دادیم باید بتونیم تو این محل تردد داشته باشیم. بهترین حالت اینه که کل مسیرمون حداقل عرض 50cm رو رعایت کرده باشه.

و همچنین ترجیحاً بهتره از طریق راه پله این مسیر رو تامین بکنیم. در صورتی که امکان نصب راه پله وجود نداشته باشه ما باید یک نردبان داشته باشیم. 

که این نردبان برای ارتفاع های بالای 4m نمیتونه استفاده بشه. و همچنین باید جوری نصب بشه که امکان برداشتنش وجود نداشته باشه. زمانی که ارتفاع نردبان بیشتر از 1/5m میشه حتما باید زاویه ای بین 65 تا 75 درجه داشته باشه.

عرض مفید نردبان حداقل باید 35cm و عمق هر پله نباید از 25mm کمتر باشه. و در صورتی که از نردبان قائم استقاده میکنید حداقل باید 15cm  تا دیوار فاصله داشته باشه و هر پله باید تحمل بار 1500 N رو داشته باشه. نردبان باید با نزدیک ترین پرتگاهش حداقل 1/5m فاصله داشته باشه.

PIT

چاهک (pit) آسانسور چیست؟

چاهک (pit) آسانسور چیست؟

نظر گرفتن نکات استاندارد چاهک (pit) و انجام یک سری پیش‌نیاز پیش از اجرای پروژه‌های نصب و راه‌اندازی آسانسور از اجرای مجدد مراحل و صرف زمان و هزینه اضافی جلوگیری می‌کند. یکی از این موارد که باید توجه ویژه‌ای به آن داشته باشیم، چاهک آسانسور است.

پخش ویدیو

پیت یا چاهک آسانسور

تفاوت چاله چاهک آسانسور

قبل از اشاره به تعریف چاهک یا (pit) آسانسور، ابتدا باید با چاه یا چاله آسانسور آشنا شوید. به طور ساده چاله یا چاه تونلی عمودی است که از پایین‌ترین سطح یعنی همان پی ساختمان تا آخرین طبقه ساختمان یعنی اتاق موتورخانه را شامل می‌شود.

به بیان دیگر چاه آسانسور فضایی است که کابین آسانسور و کلیه متعلقات در آن حرکت می‌کنند. به طور معمول پوشش دیوار چاه آسانسور، پلاستر سیمان بوده و هیچ‌گونه درز و شکافی ندارد. درضمن دیوارهایی که پوشش گچی دارند حتماً باید رنگ‌آمیزی شوند.

طبق تعریف مقررات ملی ساختمان ایران، مبحث پانزدهم، به فاصله قائم از کف پایین‌ترین توقف تا انتهای چاه، چاهک یا پیت گفته می‌شود که جهت ایجاد فضای مناسب برای فعالیت تکنسین و نصب برخی تجهیزات و قطعات آسانسور مانند ضربه‌گیر، بافر و غیره، ساخته می‌شود.

نکاتی مانند جانمایی صحیح چاهک، تعیین ابعاد چاله آسانسور، طراحی و نحوة اجرای چاهک از مواردی است که باید در پروژه‌های خود به آن دقت فرمایید.

این قسمت به‌جز پایه‌های ریل‌ها و ضربه‌گیرها و وسایل تخلیه آب حتماً باید صاف و تراز باشد. البته باید حواستان باشد که در برابر نفوذ آب هم باید مقاوم باشد. اگر چاله ما بیشتر از 2.5 متر باشد، به‌شرط اینکه طراحی ساختمان بهمان اجازه دهد باید یک درب برای خروج و دسترسی نیز داشته باشیم. البته اگر نداشته باشیم می‌توانیم از نردبان به‌عنوان جایگزین استفاده کنیم.

همچنین کف چاه باید یک استپ قارچی، یک کلید روشنایی و یک پریز بارانی داشته باشد. شرط استپ قارچی هم این است که حتماً هم از کف چاه هم از درب طبقه اول باید به آن دسترسی وجود داشته باشد.

کف چاه نیاز به تلفن هم هست. در استاندارد می‌گوید درصورتی‌که برای افرادی که داخل کار می‌کنند خطر گیرافتادن در آن وجود داشته باشد و هیچ‌گونه تمهیدی برای رهایی آنان از طریق کابین و یا چاه فراهم نشده باشد باید در جاهایی که احتمال این خطر وجود دارد وسایل خبردهنده‌ای نصب شوند.

کابین باید روی بافر فشرده شده قرار بگیرد که در اینجا ما باز هم بحث فاصله هوایی و فشردگی رو داریم. اگر بافرمان پلی‌اورتان باشد به‌اندازة 90%  ارتفاع بافر فشرده می‌شود و اگر بافرمان هیدرولیک باشد به‌اندازه استورک نوشته شده بر روی پلاک فشرده می‌شود.

بافر هیدرولیک یا بافر پلی اورتان آسانسور

هنگامی که کابین روی ضربه‌گیرهای کاملاً فشرده قرار دارد، باید کفشک قاب وزنه تا انتهای ریل به‌اندازه0.1m+0.035v2  اضافه ریل داشته باشد. یعنی باید امکان حرکت هدایت شده وزنه تعادل را به میزان حداقل مقدار 0.1m+0.035v2 تأمین نماید.

اندازه اضافه ریل در استاندارد آسانسور

باید یکسری شروط در چاه با هم برقرار باشند.

اولین شرط این است که باید در چاهک حداقل فضای کافی برای قرارگیری مکعبی فرضی به ابعاد 0.5m × 0.6m × 1.0m بر روی یکی از وجوه موجود باشد.

جان پناه چاهک آسانسور

قسمت دوم فاصله پایین‌ترین بخش کابین تا کف چاه باید حداقل 0.5m باشد. در کابین‌هایی با ظرفیت بالا امکان دارد یوک بزرگی داشته باشند؛ ولی در کابین‌هایی با ظرفیت پایین سینی پایین‌ترین قطعه ما محسوب می‌شود.

استاندارد سینی زیر کابین آسانسور

در صورت رعایت دو شرط می‌توانیم این فاصله را تا 10cm کاهش دهیم. شرط اول این است که فاصله سینی زیر درب‌های کابین و یا درهای کشویی عمودی تا دیوار روبرویش کمتر از 15cm باشد و شرط دوم این است که کفشک‌های راهنما و ترمز ایمنی با ریل‌های کابین بیشتر از 15cm فاصله نداشته باشد.  

استاندارد چاهک یا پیت آسانسور

نظرتون درباره این مطلب چی بود؟

حتما نظرتونو درباره این مطلب با ما به اشتراک بگذارید.