در دنیای معماری و طراحی داخلی، توجه به جزئیات کوچک میتواند تأثیری بزرگ بر تجربه کلی فضا داشته باشد. یکی از این جزئیات که گاهی نادیده گرفته میشود اما نقشی حیاتی در زیباییشناسی و هماهنگی فضا ایفا میکند، کابین آسانسور است. برخلاف تصور عمومی که آسانسور را صرفاً یک وسیله حملونقل عمودی میدانند، واقعیت این است که طراحی ظاهری و داخلی کابین آسانسور میتواند مکمل سبک معماری یک ساختمان باشد و حتی در افزایش ارزش بصری و اقتصادی ملک نقش مؤثری ایفا کند.
کابین آسانسور نخستین نقطه تماس بسیاری از افراد با فضای داخلی یک ساختمان است؛ چه در برجهای مسکونی و چه در ساختمانهای اداری یا تجاری. به همین دلیل، طراحی ظاهری آن باید با دقت و هماهنگی کامل با سایر عناصر داخلی ساختمان انتخاب شود. یک طراحی نامتجانس یا سادهانگارانه ممکن است نه تنها زیبایی فضا را کاهش دهد، بلکه حس بینظمی یا بیهویتی به مخاطب منتقل کند. در مقابل، کابینی که با سبک کلی معماری هماهنگ باشد—چه مدرن، کلاسیک، مینیمال یا نئوکلاسیک—میتواند تجربهای یکپارچه و چشمنواز برای ساکنان و بازدیدکنندگان فراهم آورد.
در این مقاله، نگاهی دقیقتر به انواع کابینهای آسانسور و سبکهای طراحی آنها خواهیم داشت. از کابینهای مدرن و ساده گرفته تا نمونههای کلاسیک با جزئیات هنری، بررسی خواهیم کرد که چگونه میتوان با انتخاب درست کابین آسانسور، پیوندی هنرمندانه میان عملکرد و زیبایی برقرار کرد. همچنین به اهمیت متریالها، نورپردازی و تأثیر طراحی کابین بر ارزش کلی ملک خواهیم پرداخت تا راهنمایی کامل برای انتخاب بهترین کابین آسانسور متناسب با سبک معماری در اختیار شما قرار گیرد.
کابین آسانسور، بهعنوان یکی از عناصر قابل مشاهده و استفاده روزمره در فضاهای عمومی یا خصوصی ساختمان، میتواند نقش مهمی در حفظ هماهنگی بصری و هویتی با سبک کلی معماری ایفا کند. درواقع، این عنصر بهظاهر کاربردی، در صورت طراحی صحیح، میتواند مکملی زیباشناختی برای محیط اطراف باشد و حس انسجام در طراحی داخلی را تقویت کند.
برای مثال، در ساختمانی با سبک مدرن که تأکید آن بر سادگی، خطوط صاف و متریالهای صنعتی مانند فلز و شیشه است، استفاده از کابین آسانسور با طراحی مینیمال، دربهای استیل برسخورده و نورپردازی مخفی، میتواند حس یکپارچگی را افزایش دهد. در مقابل، در یک ساختمان کلاسیک با تزیینات گچبری، ستونهای تزیینی و رنگهای گرم، استفاده از کابینهایی با روکش چوب طبیعی، دستگیرههای برنجی و جزئیات سنتی، باعث حفظ هماهنگی با فضای کلی میشود.
بیتوجهی به طراحی کابین آسانسور و ناهماهنگی آن با سبک معماری ساختمان، میتواند باعث ایجاد گسست در تجربه بصری کاربران شود. چنین ناهماهنگیهایی نه تنها زیبایی فضا را کاهش میدهند، بلکه ممکن است تأثیر منفی بر حس لوکس بودن یا حرفهای بودن ساختمان نیز داشته باشند.
از اینرو، معماران و طراحان داخلی در پروژههای امروزی تلاش میکنند تا طراحی کابین آسانسور را نیز همچون سایر اجزای ساختمان، با دیدگاهی هنری و هماهنگ بررسی و انتخاب کنند. این رویکرد موجب میشود که حتی یک فضای کوچک و بسته مانند آسانسور، در خدمت هویت کلی پروژه قرار گیرد و تجربهای منسجم و خوشایند را برای کاربران فراهم آورد.
ابعاد مناسب آسانسورهای مسکونی نقش حیاتی در تأمین ایمنی و راحتی ساکنین ایفا میکند. کابینهای با ابعاد ناکافی میتوانند باعث ازدحام، استرس و حتی خطرات فیزیکی برای کاربران شوند. برای مثال، کابینهای بسیار کوچک ممکن است در مواقع اضطراری مانند آتشسوزی یا زلزله، تخلیه سریع ساکنین را دشوار کنند.
از سوی دیگر، کابینهای با ابعاد مناسب امکان جابجایی راحتتر افراد، بهویژه سالمندان، کودکان و افراد دارای معلولیت را فراهم میکنند. همچنین، فضای کافی در کابین آسانسور به کاهش احتمال برخورد افراد با دیوارهها یا دربها کمک میکند، که این امر به افزایش ایمنی و راحتی سفر با آسانسور منجر میشود.
استانداردهای بینالمللی و ملی نیز بر اهمیت ابعاد مناسب آسانسور تأکید دارند. برای مثال، در مقررات ملی ساختمان ایران، حداقل ابعاد کابین آسانسور برای ساختمانهای مسکونی مشخص شده است تا ایمنی و راحتی ساکنین تضمین شود. رعایت این استانداردها در طراحی و اجرای آسانسورهای مسکونی ضروری است.
ابعاد آسانسور تأثیر مستقیمی بر بهینهسازی فضای ساختمان دارد. در ساختمانهایی با فضای محدود، انتخاب آسانسوری با ابعاد مناسب میتواند به استفاده بهینه از فضا کمک کند. برای مثال، استفاده از آسانسورهای با ابعاد کوچکتر در ساختمانهای کمواحد یا با تعداد طبقات کمتر میتواند فضای بیشتری را برای واحدهای مسکونی یا فضاهای عمومی فراهم کند.
از سوی دیگر، در ساختمانهای بزرگتر با تعداد واحدهای بیشتر، استفاده از آسانسورهای با ظرفیت و ابعاد بیشتر میتواند به کاهش زمان انتظار و افزایش بهرهوری سیستم حملونقل عمودی کمک کند. در این موارد، طراحی مناسب چاه آسانسور و موتورخانه نیز اهمیت دارد تا فضای اضافی اشغال نشود و از فضای موجود به بهترین نحو استفاده شود.
همچنین، انتخاب ابعاد مناسب آسانسور میتواند به کاهش هزینههای ساخت و نگهداری کمک کند. برای مثال، آسانسورهای با ابعاد بزرگتر نیاز به تجهیزات قویتر و فضای بیشتری دارند که میتواند هزینههای ساخت را افزایش دهد. در مقابل، آسانسورهای با ابعاد کوچکتر ممکن است هزینههای کمتری داشته باشند، اما باید اطمینان حاصل شود که ظرفیت و عملکرد آنها با نیازهای ساختمان مطابقت دارد.
ابعاد آسانسور تأثیر قابلتوجهی بر هزینههای ساخت و نگهداری دارد. آسانسورهای با ابعاد بزرگتر نیاز به چاه آسانسور و موتورخانه بزرگتری دارند که میتواند هزینههای ساخت را افزایش دهد. همچنین، تجهیزات مورد استفاده در آسانسورهای بزرگتر معمولاً گرانتر هستند و نیاز به نگهداری بیشتری دارند.
از سوی دیگر، آسانسورهای با ابعاد کوچکتر ممکن است هزینههای ساخت و نگهداری کمتری داشته باشند، اما باید اطمینان حاصل شود که ظرفیت و عملکرد آنها با نیازهای ساختمان مطابقت دارد. در غیر این صورت، ممکن است نیاز به تعویض یا ارتقاء آسانسور در آینده وجود داشته باشد که میتواند هزینههای بیشتری را به همراه داشته باشد.
همچنین، انتخاب ابعاد مناسب آسانسور میتواند به کاهش هزینههای انرژی کمک کند. آسانسورهای با ابعاد و ظرفیت مناسب میتوانند با بهرهوری انرژی بالاتری عمل کنند و هزینههای عملیاتی را کاهش دهند.
در نتیجه، انتخاب ابعاد مناسب برای آسانسورهای مسکونی نهتنها بر ایمنی و راحتی ساکنین تأثیرگذار است، بلکه نقش مهمی در بهینهسازی فضای ساختمان و کاهش هزینههای ساخت و نگهداری دارد. توصیه میشود در طراحی و اجرای آسانسورهای مسکونی، با متخصصان مجرب مشورت شود تا ابعاد مناسب با نیازهای ساختمان انتخاب شود.
در طراحی و اجرای آسانسورهای مسکونی، انتخاب ابعاد استاندارد بر اساس ظرفیت نفرات اهمیت ویژهای دارد. این انتخاب نهتنها بر راحتی و ایمنی ساکنان تأثیرگذار است، بلکه به بهرهوری فضا و هزینههای ساخت نیز مرتبط میشود. در ادامه، به بررسی ابعاد استاندارد آسانسورهای ۴، ۶، ۸، ۱۰ و ۱۳ نفره میپردازیم.
آسانسورهای ۴ نفره برای ساختمانهای کمتراکم یا فضاهای محدود مناسب هستند. ابعاد استاندارد کابین این آسانسورها به شرح زیر است:
عرض کابین: ۹۰ سانتیمتر
عمق کابین: ۱۰۰ سانتیمتر
ارتفاع کابین: ۲۲۰ سانتیمتر
عرض درب: ۷۰ سانتیمتر
ارتفاع درب: ۲۰۰ سانتیمتر
این ابعاد مطابق با استانداردهای ملی ساختمان و برای استفاده در ساختمانهای مسکونی با فضای محدود توصیه میشود.
برای ساختمانهای متوسط با تعداد واحدهای بیشتر، آسانسورهای ۶ نفره گزینهای مناسب هستند. ابعاد استاندارد این آسانسورها به شرح زیر است:
عرض کابین: ۱۱۰ سانتیمتر
عمق کابین: ۱۱۰ سانتیمتر
ارتفاع کابین: ۲۲۰ سانتیمتر
عرض درب: ۸۰ سانتیمتر
ارتفاع درب: ۲۰۰ سانتیمتر
این ابعاد تعادل مناسبی بین فضای اشغالشده و ظرفیت حمل افراد فراهم میکند.
در ساختمانهای با ترافیک بالاتر، آسانسورهای ۸ نفره پاسخگوی نیازها هستند. ابعاد استاندارد این آسانسورها عبارتند از:
عرض کابین: ۱۱۰ سانتیمتر
عمق کابین: ۱۴۰ سانتیمتر
ارتفاع کابین: ۲۲۰ سانتیمتر
عرض درب: ۸۰ سانتیمتر
ارتفاع درب: ۲۰۰ سانتیمتر
این ابعاد امکان حمل ویلچر را نیز فراهم میکند، که برای ساختمانهای با نیازهای دسترسیپذیری اهمیت دارد.
برای ساختمانهای بزرگتر یا با ترافیک بسیار بالا، آسانسورهای ۱۰ نفره مناسب هستند. ابعاد استاندارد این آسانسورها به شرح زیر است:
عرض کابین: ۱۴۰ سانتیمتر
عمق کابین: ۱۴۰ سانتیمتر
ارتفاع کابین: ۲۲۰ سانتیمتر
عرض درب: ۹۰ سانتیمتر
ارتفاع درب: ۲۱۰ سانتیمتر
این ابعاد امکان حمل بارهای بزرگتر و تعداد بیشتری از افراد را فراهم میکند.
آسانسورهای ۱۳ نفره برای ساختمانهای بسیار بزرگ یا تجاری مناسب هستند. ابعاد استاندارد این آسانسورها عبارتند از:
عرض کابین: ۱۱۰ سانتیمتر
عمق کابین: ۲۱۰ سانتیمتر
ارتفاع کابین: ۲۲۰ سانتیمتر
عرض درب: ۸۰ سانتیمتر
ارتفاع درب: ۲۰۰ سانتیمتر
این ابعاد برای حمل بارهای سنگینتر و تعداد بیشتری از افراد طراحی شدهاند.
انتخاب ابعاد مناسب آسانسور بر اساس ظرفیت نفرات، نقش مهمی در کارایی و ایمنی ساختمانهای مسکونی دارد. با در نظر گرفتن تعداد ساکنین، فضای موجود و نیازهای خاص، میتوان بهترین گزینه را انتخاب کرد. همچنین، رعایت استانداردهای ملی و مشاوره با متخصصان در این زمینه، از اهمیت بالایی برخوردار است.
در طراحی ساختمانهای عمومی و بهویژه مراکز درمانی، توجه به دسترسیپذیری برای همه افراد، از جمله افراد دارای محدودیتهای حرکتی، اهمیت ویژهای دارد. آسانسورهای خاص مانند ویلچربر، برانکاردبر و تختبر با ابعاد و ویژگیهای خاص طراحی میشوند تا نیازهای این گروهها را برآورده کنند. در ادامه، به بررسی ابعاد استاندارد این آسانسورها میپردازیم.
آسانسور ویلچربر برای حمل افراد با صندلی چرخدار طراحی شده است. طبق استانداردها، حداقل ابعاد کابین باید ۱۴۰ سانتیمتر عمق و ۱۱۰ سانتیمتر عرض داشته باشد. عرض درب نیز باید حداقل ۸۰ سانتیمتر باشد تا ورود و خروج ویلچر بهراحتی انجام شود.
این آسانسورها معمولاً در ساختمانهای مسکونی، اداری و عمومی نصب میشوند تا دسترسی افراد دارای معلولیت را تسهیل کنند. رعایت این ابعاد برای اطمینان از ایمنی و راحتی کاربران ضروری است.
آسانسور برانکاردبر در مراکز درمانی برای حمل بیماران روی برانکارد طراحی شده است. حداقل ابعاد کابین باید ۲۱۰ سانتیمتر عمق و ۱۱۰ سانتیمتر عرض باشد. عرض درب نیز باید حداقل ۹۰ سانتیمتر باشد تا برانکارد بهراحتی وارد و خارج شود.
این آسانسورها باید دارای دربهای اتوماتیک تلسکوپی یا سانترال باشند تا باز و بسته شدن دربها بدون مانع انجام شود. همچنین، نصب این آسانسورها در بیمارستانها و مراکز درمانی با توجه به نیازهای ویژه بیماران الزامی است.
آسانسور تختبر برای حمل تختهای بیمارستانی طراحی شده است. حداقل ابعاد کابین باید ۲۴۰ سانتیمتر عمق و ۱۴۰ سانتیمتر عرض باشد. عرض درب نیز باید حداقل ۱۳۰ سانتیمتر و ارتفاع آن ۲۱۰ سانتیمتر باشد تا تخت بیمارستانی بهراحتی وارد و خارج شود.
این آسانسورها باید مجهز به سیستمهای کنترل سرعت و تراز طبقه مجدد باشند تا حمل بیماران با ایمنی و راحتی بیشتری انجام شود. نصب این آسانسورها در بیمارستانها و مراکز درمانی با توجه به نیازهای ویژه بیماران الزامی است.
در طراحی و نصب آسانسورهای خاص برای دسترسیپذیری، رعایت استانداردهای ابعاد و ویژگیهای فنی اهمیت زیادی دارد. این آسانسورها نقش مهمی در تسهیل حرکت افراد دارای محدودیتهای حرکتی و بیماران دارند و باید با دقت و توجه ویژهای طراحی و اجرا شوند.
در طراحی ساختمانهای مسکونی، انتخاب ابعاد مناسب برای آسانسور نقش مهمی در راحتی ساکنان، بهرهوری فضا و رعایت استانداردهای ایمنی دارد. این فرآیند نیازمند بررسی دقیق عوامل مختلفی است که در ادامه به آنها پرداخته میشود.
یکی از عوامل اصلی در تعیین ابعاد و ظرفیت آسانسور، تعداد طبقات و واحدهای ساختمان است. بهطور کلی، هرچه تعداد طبقات و واحدها بیشتر باشد، نیاز به آسانسور با ظرفیت بالاتر و ابعاد بزرگتر افزایش مییابد. برای مثال، در ساختمانهای با بیش از ۸ طبقه یا طول مسیر حرکت بیش از ۲۸ متر، باید حداقل دو دستگاه آسانسور پیشبینی شود که یکی از آنها با حداقل ظرفیت ۱۰۰۰ کیلوگرم مناسب حمل برانکارد باشد و به کلیه طبقات نیز سرویس دهد.
تحلیل ترافیک آسانسور به منظور تعیین تعداد و ظرفیت مناسب آسانسورها در ساختمانهای مسکونی ضروری است. این تحلیل شامل بررسی عواملی مانند تعداد ساکنین، الگوی استفاده از آسانسور در ساعات مختلف روز، و نیازهای خاص مانند حمل ویلچر یا برانکارد میشود. برای مثال، در ساختمانهایی با جمعیت بالا یا ساکنین مسن و افراد دارای معلولیت، نیاز به آسانسورهای با ظرفیت بیشتر و ابعاد مناسب برای حمل ویلچر افزایش مییابد.
پس از بررسی تعداد طبقات، واحدها و تحلیل ترافیک، انتخاب ظرفیت و ابعاد مناسب برای آسانسور انجام میشود. بر اساس استانداردهای ملی، ظرفیت آسانسورهای مسکونی معمولاً بین ۴ تا ۱۳ نفر متغیر است. برای مثال، آسانسور ۴ نفره با ظرفیت ۳۰۰ کیلوگرم، دارای ابعاد کابین ۹۰ در ۱۰۰ سانتیمتر است. در حالی که آسانسور ۸ نفره با ظرفیت ۶۰۰ کیلوگرم، دارای ابعاد کابین ۱۱۰ در ۱۴۰ سانتیمتر میباشد.
همچنین، در ساختمانهایی که نیاز به حمل ویلچر یا برانکارد دارند، باید آسانسورهایی با ابعاد مناسب برای این منظور در نظر گرفته شود. برای مثال، آسانسور ویلچربر باید دارای کابینی با ابعاد حداقل ۱۴۰ در ۱۱۰ سانتیمتر و عرض درب حداقل ۸۰ سانتیمتر باشد.
در نهایت، انتخاب ابعاد مناسب برای آسانسور در ساختمانهای مسکونی نیازمند بررسی دقیق عوامل مختلفی است که در این مقاله به آنها پرداخته شد. با در نظر گرفتن تعداد طبقات و واحدها، تحلیل ترافیک و نیازهای ساکنین، و رعایت استانداردهای ملی، میتوان آسانسوری با ابعاد و ظرفیت مناسب انتخاب کرد که راحتی و ایمنی ساکنین را تضمین کند.
همچنین، در ساختمانهایی که نیاز به حمل ویلچر یا برانکارد دارند، باید آسانسورهایی با ابعاد مناسب برای این منظور در نظر گرفته شود. برای مثال، آسانسور ویلچربر باید دارای کابینی با ابعاد حداقل ۱۴۰ در ۱۱۰ سانتیمتر و عرض درب حداقل ۸۰ سانتیمتر باشد.
ابعاد چاه و موتورخانه آسانسور از مهمترین عوامل در طراحی و اجرای صحیح سیستمهای حملونقل عمودی در ساختمانها هستند. رعایت استانداردها و الزامات فنی در این بخشها، نهتنها ایمنی کاربران را تضمین میکند، بلکه موجب افزایش عمر مفید تجهیزات و کاهش هزینههای نگهداری میشود.
ابعاد چاه آسانسور باید به گونهای طراحی شود که فضای کافی برای نصب تجهیزات و حرکت ایمن کابین فراهم گردد. بر اساس استاندارد ملی ایران، حداقل عمق چاهک آسانسور باید ۱۴۰ سانتیمتر باشد تا فضای لازم برای نصب ضربهگیرها و جانپناه تأمین شود. همچنین، در طراحی چاه آسانسور باید رواداریهای اجرایی مانند شاقول بودن دیوارهها رعایت شود؛ بهعنوان مثال، برای چاههایی با ارتفاع کمتر از ۳۰ متر، حداکثر ناشاقولی مجاز ۲۵ میلیمتر است. موتورخانه آسانسور باید بهگونهای طراحی شود که دسترسی آسان به تجهیزات و فضای کافی برای سرویس و نگهداری فراهم گردد. ابعاد موتورخانه بسته به نوع و ظرفیت آسانسور متفاوت است؛ برای آسانسورهای کششی با ظرفیت ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلوگرم، حداقل ابعاد موتورخانه ۱.۵ متر عرض و ۲ متر طول با ارتفاع ۲.۵ تا ۳ متر توصیه میشود.
در طراحی موتورخانه، فضای آزاد جلوی تابلوهای کنترل باید حداقل ۷۰ سانتیمتر باشد و مسیرهای عبور حداقل ۵۰ سانتیمتر عرض داشته باشند. همچنین، ارتفاع موتورخانه نباید کمتر از ۲ متر باشد تا فضای کافی برای کارکرد ایمن تکنسینها فراهم شود.
ابعاد چاه آسانسور باید متناسب با ظرفیت کابین و نوع درب انتخاب شود. در ادامه، ابعاد استاندارد چاه برای آسانسورهای مختلف آورده شده است:
آسانسور ۴ نفره (۳۰۰ کیلوگرم): عرض چاه ۱۶۰ سانتیمتر، عمق چاه ۱۶۰ سانتیمتر.
آسانسور ۶ نفره (۴۵۰ کیلوگرم): عرض چاه ۱۶۰ سانتیمتر، عمق چاه ۱۷۰ سانتیمتر.
آسانسور ۸ نفره (۶۰۰ کیلوگرم): عرض چاه ۱۶۰ سانتیمتر، عمق چاه ۱۹۰ سانتیمتر.
آسانسور ۱۰ نفره (۷۵۰ کیلوگرم): عرض چاه ۱۷۰ سانتیمتر، عمق چاه ۲۱۰ سانتیمتر.
آسانسور ۱۳ نفره (۱۰۰۰ کیلوگرم): عرض چاه ۱۷۰ سانتیمتر، عمق چاه ۲۳۰ سانتیمتر.
توجه داشته باشید که این ابعاد ممکن است بسته به نوع درب (تلسکوپی یا سانترال) و سایر مشخصات فنی تغییر کند. برای مثال، در آسانسورهای با درب سانترال، عرض چاه ممکن است افزایش یابد.
موتورخانه آسانسور باید به گونهای طراحی شود که امکان دسترسی آسان و ایمن به تجهیزات داخل آن فراهم باشد. برخی از استانداردهای مربوط به ابعاد موتورخانه عبارتند از:
حداقل ارتفاع مفید: ۱۸۰ سانتیمتر.
فضای آزاد در جلوی تابلوهای کنترل: حداقل ۷۰ سانتیمتر.
فضای آزاد در اطراف تجهیزات ثابت: حداقل ۴۰ سانتیمتر.
فضای آزاد در اطراف تجهیزات در حال چرخش: حداقل ۵۰ سانتیمتر.
حداقل ارتفاع از روی قطعات در حال چرخش تا زیر سقف: ۳۰ سانتیمتر.
همچنین، در صورتی که اختلاف ارتفاع بین سطوح داخل موتورخانه بیش از ۵۰ سانتیمتر باشد، سطح بالاتر باید با نرده محافظت شود و برای دسترسی به آن نردبانی تعبیه گردد.
در این بخش، به بررسی و مقایسه ابعاد آسانسورهای مسکونی با انواع دیگر آسانسورها میپردازیم.
آسانسورهای تجاری در ساختمانهایی مانند مراکز خرید، هتلها و دفاتر اداری استفاده میشوند. ابعاد این آسانسورها معمولاً بزرگتر از آسانسورهای مسکونی است تا بتوانند حجم بیشتری از افراد را جابجا کنند.
عرض کابین: بین ۱۱۰ تا ۱۴۰ سانتیمتر
عمق کابین: بین ۱۱۰ تا ۱۴۰ سانتیمتر
ارتفاع کابین: حدود ۲۲۰ سانتیمتر
عرض درب: حدود ۸۰ سانتیمتر
ارتفاع درب: حدود ۲۰۰ سانتیمتر
این ابعاد به گونهای طراحی شدهاند که امکان دسترسی آسان برای افراد با ویلچر و حمل وسایل همراه را فراهم کنند. همچنین، ظرفیت آسانسورهای تجاری معمولاً بین ۹۵۰ تا ۲۳۰۰ کیلوگرم است تا بتوانند در ساعات اوج ترافیک پاسخگوی نیاز کاربران باشند.
آسانسورهای صنعتی برای حمل بارهای سنگین در کارخانهها، انبارها و واحدهای صنعتی طراحی شدهاند. ابعاد این آسانسورها به گونهای است که بتوانند بارهای بزرگ و سنگین را جابجا کنند.
عرض کابین: بین ۱۲۰ تا ۱۸۰ سانتیمتر
عمق کابین: بین ۱۶۰ تا ۲۲۰ سانتیمتر
ارتفاع کابین: بین ۲۲۰ تا ۲۵۰ سانتیمتر
این آسانسورها معمولاً دارای ظرفیت بالایی هستند و میتوانند بارهای سنگین را به طبقات مختلف منتقل کنند. همچنین، طراحی آنها به گونهای است که مقاومت بالایی در برابر شرایط سخت صنعتی داشته باشند.
آسانسورهای بیمارستانی برای جابجایی بیماران، برانکاردها و تجهیزات پزشکی طراحی شدهاند. ابعاد این آسانسورها باید به گونهای باشد که امکان جابجایی راحت بیماران و تجهیزات را فراهم کند.
عرض کابین: بین ۱۱۰ تا ۱۶۰ سانتیمتر
عمق کابین: بین ۲۱۰ تا ۲۴۰ سانتیمتر
ارتفاع کابین: حداقل ۲۳۰ سانتیمتر
عرض درب: حداقل ۱۱۰ سانتیمتر
این ابعاد به گونهای طراحی شدهاند که یک برانکارد استاندارد بهراحتی در داخل کابین قرار گیرد و کادر درمان نیز فضای کافی برای همراهی بیمار داشته باشند. همچنین، آسانسورهای بیمارستانی باید دارای سیستمهای تهویه مناسب، روشنایی کافی و عملکرد بیصدا باشند تا به بهبود تجربه کاربران کمک کنند.
در مجموع، ابعاد آسانسورهای مختلف بسته به نوع کاربری و نیازهای خاص هر محیط متفاوت است. در طراحی و انتخاب آسانسور مناسب، باید به این ابعاد و استانداردها توجه ویژهای داشت تا عملکرد بهینه و ایمنی کاربران تضمین شود.