مقررات ملی ساختمان

ساختمان هایی که وجود آسانسور در آنها الزامیست حتما باید قابلیت حمل صندلی چرخدار را داشته باشند و اگر بیمارستانی با بیشتر از یک طبقه، سطح شیب دار مناسبی نداشته باشد، نصب یک دستگاه آسانسور تخت بر الزامی است.

در ساختمان های دسته 4 و مکان هایی که نگهداری سالمندان و معلولین را انجام می دهند، اگر از یک طبقه بیشتر باشند یک دستگاه آسانسور برانکاردبر الزامی است.

سه کاربری مهم برای آسانسور

1. آسانسورهای ویلچربر : آسانسور هایی که ابعاد کابین آسانسور آنها حداقل باید 110 در 140 سانتی متر باشد و حداقل عرض بازشوی درب کابین باید 80 سانتی متر باشد. حتما باید مجهز به سیستم تراز طبقه مجدد و همچنین مجهز به دکمه برای باز ماندن درب کابین برای مدت طولانی تر باشند.
2. آسانسورهای برانکاردبر یا حمل بیمار: حداقل ابعاد کابین باید 110 در 210 سانتی متر باشد و حداقل بازشوی درب کابین 90 سانتی متر . حتما باید مجهز به سیستم تراز طبقه مجدد و همچنین مجهز به دکمه باز ماندت درب کابین برای مدت طولانی باشد.
3. آسانسور تخت بر: حداقل ابعاد کابین باید 140 در 240 سانتی متر باشد. حداقل عرض بازشوی درب 130 و ارتفاع درب 120 سانتی متر. حتما باید مجهز به سیستم تراز طبقات مجدد هم باشد و همچنین مجهز به دکمه باز ماندن مجدد درب کابین برای مدت طولانی تر باشد. همچنین آسانسور حتما باید 3VF باشد.

درواقع تمام آسانسورها باید مجهز به سیستم 3VF باشند.

همچنین باید مجهز به کلید کنترل مخصوص کاربران آموزش دیده باشدکه آسانسور را در اختیار کاربران آموزش دیده قرار میدهد.

و باید حتما نجات اضطراری هم داشته باشد تا در زمان قطعی برق آسانسور را به نزدیکترین طبقه برساند.