چاهک (pit) آسانسور چیست؟

نظر گرفتن نکات استاندارد چاهک (pit) و انجام یک سری پیش‌نیاز پیش از اجرای پروژه‌های نصب و راه‌اندازی آسانسور از اجرای مجدد مراحل و صرف زمان و هزینه اضافی جلوگیری می‌کند. یکی از این موارد که باید توجه ویژه‌ای به آن داشته باشیم، چاهک آسانسور است.

پخش ویدیو

پیت یا چاهک آسانسور

تفاوت چاله چاهک آسانسور

قبل از اشاره به تعریف چاهک یا (pit) آسانسور، ابتدا باید با چاه یا چاله آسانسور آشنا شوید. به طور ساده چاله یا چاه تونلی عمودی است که از پایین‌ترین سطح یعنی همان پی ساختمان تا آخرین طبقه ساختمان یعنی اتاق موتورخانه را شامل می‌شود.

به بیان دیگر چاه آسانسور فضایی است که کابین آسانسور و کلیه متعلقات در آن حرکت می‌کنند. به طور معمول پوشش دیوار چاه آسانسور، پلاستر سیمان بوده و هیچ‌گونه درز و شکافی ندارد. درضمن دیوارهایی که پوشش گچی دارند حتماً باید رنگ‌آمیزی شوند.

حتما بخونید: اورهد (overhead)آسانسور چیست؟

طبق تعریف مقررات ملی ساختمان ایران، مبحث پانزدهم، به فاصله قائم از کف پایین‌ترین توقف تا انتهای چاه، چاهک یا پیت گفته می‌شود که جهت ایجاد فضای مناسب برای فعالیت تکنسین و نصب برخی تجهیزات و قطعات آسانسور مانند ضربه‌گیر، بافر و غیره، ساخته می‌شود.

نکاتی مانند جانمایی صحیح چاهک، تعیین ابعاد چاله آسانسور، طراحی و نحوة اجرای چاهک از مواردی است که باید در پروژه‌های خود به آن دقت فرمایید.

این قسمت به‌جز پایه‌های ریل‌ها و ضربه‌گیرها و وسایل تخلیه آب حتماً باید صاف و تراز باشد. البته باید حواستان باشد که در برابر نفوذ آب هم باید مقاوم باشد. اگر چاله ما بیشتر از 2.5 متر باشد، به‌شرط اینکه طراحی ساختمان بهمان اجازه دهد باید یک درب برای خروج و دسترسی نیز داشته باشیم. البته اگر نداشته باشیم می‌توانیم از نردبان به‌عنوان جایگزین استفاده کنیم.

همچنین کف چاه باید یک استپ قارچی، یک کلید روشنایی و یک پریز بارانی داشته باشد. شرط استپ قارچی هم این است که حتماً هم از کف چاه هم از درب طبقه اول باید به آن دسترسی وجود داشته باشد.

کف چاه نیاز به تلفن هم هست. در استاندارد می‌گوید درصورتی‌که برای افرادی که داخل کار می‌کنند خطر گیرافتادن در آن وجود داشته باشد و هیچ‌گونه تمهیدی برای رهایی آنان از طریق کابین و یا چاه فراهم نشده باشد باید در جاهایی که احتمال این خطر وجود دارد وسایل خبردهنده‌ای نصب شوند.

کابین باید روی بافر فشرده شده قرار بگیرد که در اینجا ما باز هم بحث فاصله هوایی و فشردگی رو داریم. اگر بافرمان پلی‌اورتان باشد به‌اندازة 90% ارتفاع بافر فشرده می‌شود و اگر بافرمان هیدرولیک باشد به‌اندازه استورک نوشته شده بر روی پلاک فشرده می‌شود.

هنگامی که کابین روی ضربه‌گیرهای کاملاً فشرده قرار دارد، باید کفشک قاب وزنه تا انتهای ریل به‌اندازه0.1m+0.035v2 اضافه ریل داشته باشد. یعنی باید امکان حرکت هدایت شده وزنه تعادل را به میزان حداقل مقدار 0.1m+0.035v2 تأمین نماید.

باید یکسری شروط در چاه با هم برقرار باشند.

اولین شرط این است که باید در چاهک حداقل فضای کافی برای قرارگیری مکعبی فرضی به ابعاد 0.5m × 0.6m × 1.0m بر روی یکی از وجوه موجود باشد.

قسمت دوم فاصله پایین‌ترین بخش کابین تا کف چاه باید حداقل 0.5m باشد. در کابین‌هایی با ظرفیت بالا امکان دارد یوک بزرگی داشته باشند؛ ولی در کابین‌هایی با ظرفیت پایین سینی پایین‌ترین قطعه ما محسوب می‌شود.

در صورت رعایت دو شرط می‌توانیم این فاصله را تا 10cm کاهش دهیم. شرط اول این است که فاصله سینی زیر درب‌های کابین و یا درهای کشویی عمودی تا دیوار روبرویش کمتر از 15cm باشد و شرط دوم این است که کفشک‌های راهنما و ترمز ایمنی با ریل‌های کابین بیشتر از 15cm فاصله نداشته باشد.