پاراشوت یا ترمز ایمنی

با پیشرفت فناوری و تولید آسانسورهایی با سرعت بالا، نیاز به پاراشوت یا ترمز اضطراری مناسب برای هر نوع آسانسور بیش از پیش احساس می‌شود. در صنعت آسانسور، ترمزهای اضطراری با عملکردهای مختلفی طراحی شده‌اند که بر این اساس به سه نوع پاراشوت با عملکرد آنی، آنی با اثر ضربه‌گیر، و تدریجی تقسیم می‌شوند.

پاراشوت با عملکرد آنی (لحظه‌ای): این نوع پاراشوت در دو نوع شانه‌ای و غلطکی وجود دارد. عملکرد این ترمز به این صورت است که فک‌ها به طور مستقیم و سریع به ریل‌ها برخورد می‌کنند و تاثیر آن روی کابین به صورت آنی احساس می‌شود. از این پاراشوت می‌توان تا سرعت 0.6 متر بر ثانیه استفاده کرد و همچنین در آسانسورهای هیدرولیک کاربرد دارد.

پاراشوت آنی با اثر ضربه‌گیر: در این نوع پاراشوت‌ها، شدت ترمز به کابین و قاب وزنه بسیار شدید است. بنابراین، در این سیستم ترمز از ضربه‌گیرهای مستهلک شونده استفاده می‌شود تا مقدار زیادی از شدت ضربات را خنثی کنند. استفاده از این پاراشوت باعث می‌شود نیروی کمتری به مسافران و کابین آسانسور وارد شود. از این پاراشوت می‌توان تا سرعت 1 متر بر ثانیه استفاده کرد.

پاراشوت با عملکرد تدریجی: در این نوع پاراشوت، فک‌ها به آرامی و ملایمت روی ریل‌ها قرار می‌گیرند. کاهش سرعت آسانسور به آرامی انجام شده و اثر نیروی وارد به کابین، وزنه تعادل و مسافران کاهش می‌یابد. توقف آسانسورهای مجهز به این نوع پاراشوت‌ها با زمان بیشتر و تاثیر کمتری به فک‌ها انجام می‌شود. این نوع پاراشوت برای هر سرعتی قابل استفاده است.

پاراشوت قاب وزنه: استفاده از ترمز اضطراری برای قاب وزنه در حالت عادی ضروری نیست؛ اما چنانچه محل عبور در زیر قاب وزنه تعبیه شده باشد، طبق قانون باید ترمز ایمنی برای قاب وزنه در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، در ساختمان‌هایی که دارای طبقه همکف هستند و آسانسور از طبقه اول شروع می‌شود و امکان رفت و آمد افراد در زیر قاب وزنه وجود دارد، باید از ترمز اضطراری استفاده کرد.

برای اطمینان از اینکه ابتدا پاراشوت روی کابین فعال شود و سپس پاراشوت روی قاب وزنه عمل کند، پاراشوتی که برای قاب وزنه قرار داده می‌شود باید دارای سرعت نامی گاورنر (۱۰ درصد) بیشتر از گاورنر کابین باشد. در غیر این صورت، فعال شدن اولیه ترمز اضطراری روی قاب وزنه به کابین فشار ناگهانی زیادی وارد می‌کند.