پیشرفتهای تکنولوژی در زمینه طراحی آسانسور ، ارزش قابل توجهی به محلهای زندگی و کار ما اضافه کرده است. بهرهگیری از فناوری،تاثیر بسزایی در زیبایی، راحتی، شادی و سهولت در زندگی را داشته و فناوری نقش مهمی در بهبود کیفیت ساخت و سازهای عمرانی ایفا کرده است.
آسانسورها نقش کلیدی در دسترسی آسان به فضاهای خصوصی و عمومی دارند و از اهمیت ویژهای برخوردارند. بنابراین، طراحی آسانسور باید با دقت و توجه بالایی صورت گیرد تا نیازهای مختلف کاربران به بهترین شکل ممکن برآورده شود.
طراحی آسانسور فرآیندی نیست که بتوان آن را در آخرین لحظه انجام داد. طراحی ساختمان و آسانسور بر یکدیگر تأثیر متقابل دارند. همچنین باید به یاد داشته باشید که کل فرآیند از مرحله نهایی شدن طراحی تا نصب، میتواند زمانبر باشد.
طراحی آسانسور خوب بر پایه درک کامل نحوه استفاده از ساختمان استوار است. برای این منظور، باید گفتگوهای مفصل و دقیقی با مشتری داشته باشید. مشتری ممکن است از تمام عواملی که بر آسانسورها تأثیر میگذارند و تعداد تصمیماتی که باید گرفته شود، آگاه نباشد. وظیفه شما این است که سوالات مناسب بپرسید و از بروز مشکلات جلوگیری کنید.
عوامل مهمی که باید برای تجزیه و تحلیل تراکم ترافیک در نظر گرفت، شامل موارد زیر است:
نکته مهم دیگر در نظر گرفتن جریان ترافیک به سمت آسانسور و مدیریت آن است. این به معنای شناخت میزان استفاده در ساعات اوج مصرف است که بر تصمیمگیری درباره تعداد، نوع، محل، اندازه، ابعاد و سرعت آسانسورها تأثیر میگذارد.
ترافیک آسانسور به بررسی و مدیریت جریان مسافران در یک ساختمان از طریق آسانسورها اشاره دارد. این موضوع در ساختمانهای بلند و پرجمعیت اهمیت ویژهای دارد، زیرا مدیریت صحیح آن میتواند به بهبود بهرهوری، کاهش زمان انتظار و افزایش رضایت کاربران منجر شود.
ظرفیت جابجایی آسانسور در ۵ دقیقه بحرانی (Handing Capacity – HC) یکی از مفاهیم کلیدی در این زمینه است و نشان میدهد که یک آسانسور در این مدت چقدر میتواند مسافر جابجا کند. این ظرفیت با توجه به تعداد مسافرین در هر سفر و مدت زمان رفت و برگشت آسانسور محاسبه میشود.
احتمال توقف، زمان سوار و پیاده شدن و زمان حرکت آسانسور از دیگر عواملی هستند که باید در مدیریت ترافیک در نظر گرفته شوند.
به عنوان مثال، در یک ساختمان با ده طبقه بالاتر از طبقه همکف و آسانسوری با ظرفیت 8 نفر، تعداد توقفات احتمالی (انتظار توقف) به طور میانگین 5.7 بار خواهد بود. با توجه به ظرفیت 8 نفری، میتوان پیشبینی کرد که به طور متوسط در هر توقف حدود 2 نفر پیاده میشوند.
درب های بازشو از وسط به عنوان بهترین نوع درب ها شناخته میشوند، زیرا به سرعت و کارایی فرآیند سوار و پیاده شدن کمک میکنند. پس از آن، درب های تلسکوپی و سپس درب های لولایی قرار دارند. اگر کابین آسانسور بدون درب باشد، زمان باز و بسته شدن درب به حداقل میرسد، اما چنین وضعیتی از نظر استانداردهای ایمنی قابل قبول نیست.
به طور کلی، زمان کل حرکت آسانسور شامل دو بخش است: زمان لازم برای رسیدن به حداکثر سرعت و زمان حرکت در حداکثر سرعت. سرعت حداکثر آسانسور (Vmax) و زمان لازم برای رسیدن به آن، عواملی هستند که بر زمان کل حرکت تأثیر میگذارند.
پنج دقیقه بحرانی آسانسور به دورههای خاصی از روز اشاره دارد که در طی آنها تقاضا برای استفاده از آسانسور به اوج خود میرسد. این زمانها معمولاً در ساعات شروع و پایان کار یا زمانهای ناهار در ساختمانهای اداری و تجاری است. این دورهها به دلیل ترافیک سنگین آسانسور میتوانند چالشهایی برای مدیریت ترافیک و کاهش زمان انتظار ایجاد کنند.
برای مدیریت این دورههای بحرانی، اقداماتی از قبیل بهینهسازی زمانبندی آسانسور، استفاده از الگوریتمهای هوشمند برای زمانبندی حرکت آسانسورها و کاهش زمان انتظار، تنظیم برنامههای خاص برای ساعات اوج، افزایش تعداد آسانسورها، در صورت امکان، افزودن آسانسورهای بیشتر برای کاهش بار ترافیکی مفید هستند.
تقسیم آسانسورها به دو دسته: یکی برای طبقات پایین و دیگری برای طبقات بالا، مدیریت مسیر و مقصد، تعیین طبقات مقصد قبل از ورود به آسانسور برای بهینهسازی مسیر حرکت، استفاده از سیستمهای کنترل مقصد که کاربران مقصد خود را قبل از ورود به آسانسور مشخص میکنند، اطلاعرسانی به کاربران، ارائه اطلاعات زمان انتظار به کاربران از طریق نمایشگرهای دیجیتال، تشویق کاربران به استفاده از پلهها برای طبقات نزدیک، بهینهسازی مصرف انرژی، استفاده از آسانسورهای کممصرف و بهینهسازی سیستمهای برق برای کاهش مصرف انرژی در ساعات اوج انجام میشود. این اقدامات میتوانند به کاهش ترافیک و افزایش کارایی و ایمنی در زمانهای بحرانی کمک کنند.
تهیه نقشههای دقیق برای نصب آسانسور در ساختمانهای در حال احداث اهمیت بسیاری دارد، خصوصاً زمانی که هنوز به ابعاد نهایی چاهک دسترسی کامل ندارید. استفاده از نقشههای اجرایی قبل از تکمیل محل آسانسور و مشخص شدن محل عبور تأسیسات، به طراحی و زمانبندی مناسب ساخت و نصب آسانسور کمک شایانی میکند.
در ساختمانهایی که طول مسیر حرکت قائم از کف ورودی اصلی بیش از ۷ متر (بیش از سه طبقه) است، تعبیه آسانسور ضروری است. در ساختمانهای غیرمسکونی، طول مسیر حرکت قائم از کف پایینترین طبقه تا کف بالاترین طبقه محاسبه میشود. در ساختمانهای هشتطبقه یا با طول مسیر حرکت قائم ۲۸ متر و بیشتر، باید حداقل دو دستگاه آسانسور پیشبینی شود، حتی اگر از نظر محاسبات تعداد و ظرفیت، یک دستگاه کافی باشد.
در ساختمانهایی که طول مسیر حرکت قائم بیش از ۲۱ متر دارند، حداقل یک دستگاه آسانسور حمل بیمار (برانکاردبر) تعبیه شود. در ساختمانهایی که وجود آسانسور در آنها الزامی است، حداقل یکی از آسانسورها باید قابلیت حمل صندلی چرخدار را داشته باشد.
در ساختمانهایی که نیاز به نصب آسانسور دارند، معمار باید از همان مراحل اولیه طراحی، اطلاعات کافی درباره تعداد، نوع و ظرفیت آسانسورها داشته باشد. این اطلاعات شامل ابعاد چاهک، نوع درب، و سرعت مورد نظر است که باید به دقت و متناسب با شرایط اقلیمی منطقه در نظر گرفته شود.
یکی از وظایف معمار، تعیین محل مناسب برای قرارگیری آسانسورهاست. این تصمیم باید بر اساس سهولت دسترسی، راحتی در رفت و آمد مسافران و همچنین هدایت مناسب آنها به سمت آسانسور اتخاذ شود. آسانسور باید در نقطهای از ساختمان قرار گیرد که به عنوان مرکز حرکت و ترافیک عمل کند، به گونهای که دسترسی به آن از تمامی نقاط ساختمان با کمترین حرکت و جابجایی امکانپذیر باشد.
برای دستیابی به این هدف، توصیه میشود فاصله حداکثری از در ورودی ساختمان تا آسانسور در هر طبقه، از ۴۰ متر تجاوز نکند. همچنین، آسانسورها باید به گونهای جانمایی شوند که مسافت پیموده شده توسط مسافران برای دسترسی به هر کابین، به حداقل برسد. در صورتی که تعداد آسانسورها سه دستگاه یا کمتر باشد، میتوان آنها را در یک چاه مشترک قرار داد، اما اگر تعداد به چهار دستگاه برسد، باید در دو چاه مجزا قرار گیرند.
پیش از نصب آسانسور، آمادهسازی سایت ضروری است. پیمانکار باید ابتدا چاله را حفر کرده و بالابر را نصب کند. در صورتی که آسانسور نیاز به موتورخانه جداگانه داشته باشد، این اتاق نیز باید قبل از آماده شدن برای سیمکشی، ساخته شود. سرعت انجام این مراحل به کارایی و تجربه پیمانکار بستگی دارد. پس از اتمام ساخت بالابر و نصب سیمکشی، فرآیند راهاندازی آسانسور آغاز میشود.
نصب و برنامهریزی آسانسورها به دانش و تجربه زیادی نیاز دارد. شما و تیم طراحی باید مراحل مختلفی را برای برنامهریزی و طراحی چیدمان و نصب آسانسور طی کنید. بسته به نیاز خانه، ممکن است فقط یک آسانسور نصب شود یا برای دسترسی بهتر به هر طبقه، دو سیستم آسانسور در طرفین خانه تعبیه شود. مراحل اصلی برای راهاندازی و طراحی آسانسور عبارتند از:
هر یک از این مراحل باید با دقت و توجه به جزئیات انجام شود تا عملکرد نهایی آسانسور به بهترین شکل ممکن تضمین شود.